Kafede Çizim/Sketching in Cafe

Uzun zamandır derslerim sebebiyle resim yapamıyordum ki bugün canıma tak etti ve dün sınava çalışmayı bırakıp dersten önce çizim yapmaya karar verdim. Defteri, fırçayı kaptığım gibi en yakın kafeye gidip gözüme kestirdiğim ilk yere oturdum. Açık havada çizim yaparken meraklı bakışlara alışmak çok zor olmuyor ama söz konusu kapalı mekanlar olunca tek başıma gerildiğimi fark ettim. Sürekli insanlarla göz göze gelmek, çizime adapte olmaya çalışmak birazcık yorucu olabiliyor. Fakat yarım saat sonra etraftaki herkesle arkadaş oluyorsun. Meraklı bakışlar "merhaba"ya dönüşünce her şey normale dönüyor. Dün birçok kişiyle sohbet etme fırsatı buldum, hepsi harika insanlar. Resme gelince: adapte olmaya çalışmak, yemek-içmek derken yaklaşık iki saatimi aldı. Hala küçük deftere alışmaya çalışıyorum. Büyük defterden küçüğe geçince daha çabuk çizerim sanmıştım, öyle olmadı, daha var ona.

It has been so long time since I wasn't sketching because of my classes and yesterday I decided to sketch. I just got my art supplies and went to the nearest cafe and set up in the first place that I saw. When it is drawing in an open area it's not hard to get used to the curious eyes, but when it comes to closed and small areas it is something else. I feel nervous when I catch someone's look at me. And then you become friends with everyone in half and hour. By the time the curious looks turn into "hello" everything starts to get normal. Yesterday I had opportunity to talk to many people which were all great. When it comes to drawing, it took me two hours to finish while trying to adapt, eat and drink. I'm still trying to get used to my small sketchbook. I was thinking that I will be drawing faster when I switch from big to small but it was not like that. It sees like it will take time.