Aralık 2021: Veda

Aralık çok uzun zaman önceymiş gibi geliyor. 2021 bittiği için değil, Aralık başında ve sonunda farklı mekanlarda bulunduğum için. Son hafta izin aldım, önceki 3 haftayı 3 ay önce yaşanmışım gibi hissediyorum.

Bu ay birkaç kez ofise gittim. Bazı günler evden çalışamam gibi geliyor. Evdeki masamla limoniyiz. Fena koşullandım.

Bu ay uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımı, yeğenimi ve yağmurlu bir Üsküdar akşamını gördüm. Şehir değiştirebilmek için bilet aldım, iptal oldu, ben yine aldım, yine oldu, yine aldım. Aynı gün üçüncü bilette bu şehirden feribotla sallana sallana çıktım. Ek olarak zamlardan illallah ettim. 

İzinliyken az uyudum, çok hareket ettim, çok kötü beslendim. Sabahları güneşin doğuşunu fotoğraflamaya çıktım. İzinli olduğum günler hariç sabahın karanlık saatlerinden nefret ederim. 

Herkes gibi ben de dönüp 2021 nasılmış diye şöyle bir baktım. Neyi yapıp neyi yapmak istemediğimi; 5 yıl sonra, 15 yıl sonra nerede ne yapıyor olmak istediğimi daha iyi anladım. Belki sonra unuturum. 

İlkokuldayken yazdığımız kompozisyonları hatırladım. Yazılı kağıdının önü açık uçlu sorulara, arkası kompozisyona ayrılmış olurdu. Giriş-gelişme-sonuç. Yazdıklarımız ahım şahım şeyler değildi ama yazmayı öğrenmişiz meğer. Teşekkürler öğretmenim, sayenizde döküman yazmayı öğrendim. 

Çubuk krakerle 2001'de tanıştığımı hatırladım. Beyaz paketli ve sanırım peynirliydi. Halamı Eskişehir'den yolcu ettiğimiz bir günün sabahıydı. Hava soğuk ama güneşliydi. Daha da kötüsü okula gidecektim. Çok uzunca bir süre okulda nefret ettim. 

Kimse beni 2021'in 1 yıl olduğuna inandıramaz. 

Sevgiler,

Müberra