Ekim 2025: Kök

Sonbahar insanı değilim ama bu sonbahar bana biraz keyif verdi, rahat hissettirdi. Uzun zaman sonra canım resim yapmak istedi. Bir yerlere gidip skeç yapmaktan bahsetmiyorum; kendi kendime kalıp birkaç saat yoğunlaştım, en sevdiğim fırçalar ve kağıtla çalıştığım bir resim yapmak istedim. Canım kenarları yırtılmış kağıttan oluşan %100 pamuk defter çekti (şakasız). Defterin fikri hayallerimi ve süsledi. İstediğim modeli internette bulunca haftasonu ilk iş mağazaya almaya gittim. Defterin varlığı içimi resim yapma aşkıyla doldurdu.

Birkaç gündür camdan güneşin doğuşunu izliyordum. Defterin ilk sayfasına bu manzaralardan birini yaptım.

Bu ay ani bir kararla İstanbul’a gittim. Bu şehir gerçekten tecrübe ettiğim hiçbir şeye benzemiyor. Kısa ziyaret kedi özlemime çok iyi geldi, sokakta gördüğüm bütün kedileri kucakladım. Kendi kedilerimi bağrıma bastım.

Şükür ki, geçici ayrılıklar artık eskisi kadar buruklaştırmıyor. Kendi düzenimi de özlüyorum. Sanırım kökleniyorum.

Bu ay İspanya günü etkinlikleri vardı, birkaç gün konsere gidip etrafta dolaştık.

Bu ay ben Ok’im sen Ok’sin kitabını bitirdim, İyi Hissetmek kitabına başladım. Okurken kendimi kontrol ettim, fark ettim ki eskiden çok yaptığım olumluyu geçersiz kılma durumunu artık çok az yapıyorum. Önceden birisi beni övdüğünde, işim beğenildiğinde, ne kadar yükselirsen o kadar sert düşersin diyordum kendime. Her çıkışın bir inişi var diyordum. Bunu yavaşça bırakmışım. Kendimi tebrik ederim.

Önümüzdeki ayın yazısında görüşürüz.